Κυβέλη, Liberty Bar

Liberty Bar  https://www.youtube.com/watch?v=JXFIJ_yNbyQ

 *Από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Ζωρζ Σιμενόν*

 

*Στο ρόλο της Ζαζά η Κυβέλη*

*Παίζουν με τη σειρά που ακούγονται Λυκούργος Καλλέργης, Γιάννης Φέρτης, Ελένη Χατζηαργύρη, Γιάννης Αργύρης, Δημήτρης Νικολαΐδης, Νίκος Καζής* *Μετάφραση και ραδιοφωνική προσαρμογή Κυβέλη Μυράτ*

*Σκηνοθεσία Μιχάλης Μπούχλης*

Lamprini T.

Κυβέλη - Η εχθρά

 https://www.youtube.com/watch?v=-A3Bi1ziPv4 

Κυβέλη - Η εχθρά

   *Του Ντάριο Νικοντέμι*

 *Ροβέρτος ο Νίκος Τζόγιας*

*Ακούγονται επίσης (με αλφαβητική σειρά) οι ηθοποιοί Γιάννης Αποστολίδης, Έλλη Βοζικιάδου, Τάκης Βουλαλάς, Μαρία Δημητριάδου, Άρης Μαλλιαγρός, Αθανασία Μουστάκα, Κώστας Παπαγεωργίου, Πόπη Παπαδάκη, Μιχάλης Παπαδάκης, Νέλλη Ρούμπου*

*Σκηνοθεσία Μιχάλης Μπούχλης*

Κυβέλη - Η τρελή του Σαγιό

 https://www.youtube.com/watch?v=X1zfLYSu30k   

  Κυβέλη - Η τρελή του Σαγιό

.     * Του Ζαν Ζιρωντού*

 *Μετάφραση & Διασκευή Μίνως Βολανάκης*

*Ακούγονται επίσης οι ηθοποιοί Μιράντα, Ρίτα Μυράτ, Μαρία Αλκαίου, Βάσω Μεταξά, Χρήστος Τσαγανέας, Λυκούργος Καλλέργης, Παντελής Ζερβός, Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, Γκίκας Μπινιάρης, Κώστας Παππάς, Γιώργος Λευτεριώτης*

 *Σκηνοθεσία Μήτσος Λυγίζος*

Lamprini T.

ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Τα δύο θεατρικά στρατόπεδα δε θα παραμείνουν ωστόσο στεγανά. Ο Μήτσος Μυράτ,

Μήτσος Μυράτ

 ο πρώτος άντρας της Κυβέλης, θα λειτουργήσει διαβρωτικά και τελικά θα ενώσει σε επίπεδο θεατρικής μακροϊστορίας τις δύο οικογένειες. Συνδεόμενος με συγγενικούς δεσμούς με τις δυο πρωταγωνίστριες, θα κληροδοτήσει στο ελληνικό θέατρο απογόνους που θα σηματοδοτήσουν την πορεία του μέχρι και τη δεκαετία του 1980. Η Κυβέλη θα κάνει με τον Μυράτ δύο παιδιά, την μετέπειτα πρωταγωνίστρια και θιασάρχη Μιράντα 

Μιράντα Μυράτ

και τον Αλέκο, ο οποίος παρότι έγινε αρχιτέκτονας, δεν μπόρεσε να ξεφύγει από το θεατρικό συνάφι, αφού παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο την επίσης πρωταγωνίστρια του “Εθνικού Θεάτρου” Ρίτα Ταρσούλη, που δεν είναι άλλη από τη Ρίτα Μυράτ.

Ρίτα Μυράτ

Στο μεταξύ, ο Μυράτ βρήκε γρήγορα ερωτικό αντίδοτο στην προδοσία της Κυβέλης στο αντίπαλο στρατόπεδο των Κοτοπούληδων. Το 1908 παντρεύεται μία εκ των αδελφών της Μαρίκας, την επίσης ηθοποιό Χρυσούλα Κοτοπούλη-Μυράτ. Καρπός του δεύτερου αυτού γάμου του Μήτσου ήταν ο πρωταγωνιστής, σκηνοθέτης και θεωρητικός Δημήτρης Μυράτ, εγγονός του Δημητρίου Κοτοπούλη, ανιψιός της Μαρίκας και ετεροθαλής αδελφός της Μιράντας, της Αλίκης και του Αλέκου. Η θεατρική γενιά της Κυβέλης δε σταματά ωστόσο εδώ. Δύο ακόμα βλαστάρια της θα δώσουν το παρόν στο Ελληνικό θέατρο: πρόκειται για τις δύο εγγονές της Κυβέλης και του Μήτσου Μυράτ, την κόρη της Μιράντας, Κυβέλη Θεοχάρη και την κόρη του Αλέκου από τη Ρίτα Μυράτ, την Κυβέλη Μυράτ (γνωστή και ως Κυβελίτσα).


ΠΗΓΗ: 
https://kyveli.eu/%CE%BA%CF%85%CE%B2%CE%AD%CE%BB%CE%B7/%CE%B2%CE%B9%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1/%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7-%CE%B8%CE%B5%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1/

Lamprini T.

Κυβέλη, βιογραφία

Κυβέλη, βιογραφία

https://kyveli.eu/%CE%BA%CF%85%CE%B2%CE%AD%CE%BB%CE%B7/%CE%B2%CE%B9%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1/%CF%84%CE%BF-%CF%81%CF%8C%CE%B4%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%BF%CE%AF%CF%81%CE%B1%CF%82/    

ΤΟ ΡΟΔΟ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ 

 Γύρω στα 1890, μια φτωχή γυναίκα, η Μαρία Αδριανού, βρίσκει έκθετο ένα βρέφος, που φέρει στο λαιμό κόσμημα με το όνομα Κυβέλη χαραγμένο επάνω του. Έπειτα από συμβουλή της οικογένειας Λεονάρδου, στο σπίτι της οποίας δούλευε, το παραδίδει στο «Βρεφοκομείο Αθηνών», προκειμένου να το υιοθετήσει νόμιμα αργότερα. Ο μύθος θέλει την Κυβέλη να έχει γεννηθεί στη Σμύρνη το 1888. Σύμφωνα με άλλες εκδοχές, η Κυβέλη γεννήθηκε το 1887 ή ακόμα και τέσσερα χρόνια νωρίτερα, το 1884. Εκτός από τη σύγχυση γύρω από την ακριβή χρονολογία γέννησής της, μεγάλη φημολογία είχε αναπτυχθεί γύρω από την καταγωγή της. Μια εποχή λεγόταν ανοιχτά ότι ήταν νόθο παιδί του βασιλιά Γεωργίου του Α. Ο Αναστάσης και η Μαρία Αδριανού θα γίνουν τελικά οι θετοί γονείς της Κυβέλης. Παρότι πάμφτωχοι -ο Αδριανός ήταν παπουτσής στο υποδηματοποιείο του “Μπέη”- δεν έλειψε τίποτα στη μικρή, καθώς στην ανατροφή της συνέβαλε ενεργά το ζεύγος Λεονάρδου, το οποίο είχε χάσει το μονάκριβο παιδί του κι έβρισκε χαρά στο τρισχαριτωμένο κοριτσάκι. Ο ρόλος τους υπήρξε καταλυτικός για την περαιτέρω πορεία της Κυβέλης, η οποία από ένα καμαράκι γύρω από μιαν άλλη “αυλή των θαυμάτων” στον Άγιο Παντελεήμονα, όπου διέμενε με τους γονείς της, βρέθηκε στο σπίτι των Λεονάρδων στην Πλάκα και φοίτησε στο Παρθεναγωγείο “Χιλλ”. Όταν μεγάλωσε λίγο, την έστειλαν σε μία καπελού για να μάθει την τέχνη, ήταν όμως πια αργά, αφού -όπως ομολογούσε η μητέρα της: “… Εκείνο είχε το διάβολο μέσα του για το θέατρο…”. Η Κυβέλη είχε εκδηλώσει αυτή την κλίση της από νωρίς, σε τέτοιο βαθμό, ώστε να αρχίσει να παίρνει μαθήματα απαγγελίας κοντά στον καθηγητή Σιγάλα. Σε μια επίδειξη μαθητριών του, στην αίθουσα του Συλλόγου “Παρνασσός” το 1901, Η Κυβέλη θα μοιραστεί το πρώτο βραβείο μαζί με την Θεώνη Δρακοπούλου, την μετέπειτα ποιήτρια Μυρτιώτισσα. Το ίδιο έτος ξεκινάει την λειτουργία της η βραχύβια «Δραματική Σχολή του Βασιλικού Θεάτρου», όπου και παρακολουθεί μαθήματα. Σε λίγους μήνες όμως η σχολή θα κλείσει και η Κυβέλη θα βρεθεί ανάμεσα στους “μύστες” της “Νέας Σκηνής” που θα ιδρύσει ο δάσκαλός της Κωνσταντίνος Χρηστομάνος.  

Lamprini T.

Κυβέλη Ηθοποιός

Κυβέλη
Ηθοποιός

Κυβέλη, προφανώς και αυτόγραφό της

Η Κυβέλη υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες Ελληνίδες ηθοποιούς και επί σειρά ετών κυριάρχησε σε ρόλους κωμικούς και δραματικούς μαζί με τη σύγχρονη και εφάμιλλή της Μαρίκα Κοτοπούλη. Βικιπαίδεια
Γέννηση: 1887, Σμύρνη
Απεβίωσε: 26 Μαΐου 1978, Αθήνα

Παιδιά: Μιράντα Μυράτ, Γεώργιος Γ. Παπανδρέου, Αλέξανδρος Μυράτ, Αλίκη Θεοδωρίδη-Νικολαΐδη
Ταινίες: Η Άγνωστος
Σύζυγος: Μήτσος Μυράτ (νύμφ. 1903–1906), Γεώργιος Παπανδρέου (νύμφ. ?–1968)
Εγγόνι: Κυβέλη Θεοχάρη

/////////////////////////////////

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%85%CE%B2%CE%AD%CE%BB%CE%B7_(%CE%B7%CE%B8%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CF%8C%CF%82)?fbclid=IwAR2A1B9fD-S91_lWBo0Xf7WUl-UWZEClwYlZBLZ1B9Y-BvRQXjQoICWQQOQ

Η Κυβέλη (Σμύρνη 13 Ιουλίου 1888[1] - Αθήνα 26 Μαΐου 1978) υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες Ελληνίδες ηθοποιούς και επί σειρά ετών κυριάρχησε σε ρόλους κωμικούς και δραματικούς (commedienne) μαζί με τη σύγχρονη και εφάμιλλή της Μαρίκα Κοτοπούλη.
Βιογραφία
Λέγεται ότι γεννήθηκε στη Σμύρνη (σύμφωνα με άλλες εκδοχές το 1884 ή το 1887) και από τη νηπιακή της ηλικία βρέθηκε υπό την προστασία του Δημητρίου Λεονάρδου (ανώτερου δημόσιου υπαλλήλου) και των θετών γονέων της, του παπουτσή Αναστάσιου Αδριανού και της συζύγου του Μαρίας, που εργαζόταν στην οικία Λεονάρδου και η οποία είχε βρει τη μικρή έκθετη Κυβέλη το 1890, με ένα μενταγιόν στο λαιμό που έφερε το όνομά της.[2]
Το θεατρικό της ταλέντο αναπτύχθηκε αυθόρμητα στις προσπάθειες που κατέβαλε για να ξαναφέρει το χαμόγελο στους θετούς γονείς της, που είχαν χάσει τον γιο τους στη Βραζιλία. Στο σπίτι του ζεύγους Αδριανού γνώρισε τη μικρή Κυβέλη ο καθηγητής ορθοφωνίας και απαγγελίας Μ. Σιγάλας, ο οποίος, αφού της έδωσε κάποια σειρά μαθημάτων το Μάρτιο του 1901, την παρουσίασε σε επίδειξη των μαθητριών του. Η Κυβέλη Αδριανού πήρε το πρώτο βραβείο που στάθηκε αφορμή για να αλλάξουν τα σχέδια των γονιών της να την κάνουν μοδίστρα.
Την ίδια εποχή άρχισε να λειτουργεί η Δραματική Σχολή του Βασιλικού Θεάτρου και η Κυβέλη γράφτηκε σ΄ αυτήν παρότι δεν είχε συμπληρώσει τα 15 της χρόνια. Τρεις μήνες όμως μετά, το Σεπτέμβριο του 1901, η σχολή εκείνη έκλεισε και προσέλαβε την Κυβέλη ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος στο θεατρικό όμιλο της Νέας σκηνής, που άρχισε τότε να καταρτίζεται από νεαρούς ερασιτέχνες, μεταξύ των οποίων ήταν ο Σωτήρης Σκίπης, ο Μήτσος Μυράτ, ο Διονύσης Δεβάρης, ο Άγγελος Σικελιανός και η αδελφή του Ελένη Πασαγιάννη. Στην πρώτη εμφάνιση της «Νέας Σκηνής» στη θεατρική παράσταση που δόθηκε στο Δημοτικό Θέατρο Αθηνών προς τιμή Ρουμάνων φοιτητών του Πανεπιστημίου, η Κυβέλη εμφανίζεται για πρώτη φορά στον πρωταγωνιστικό ρόλο ως Ιουλιέτα, στη πασίγνωστη σκηνή του κήπου του γνωστού έργου του Σαίξπηρ, Ρωμαίος και Ιουλιέτα.
Την επιτυχία της εκείνη ακολούθησαν οι εμφανίσεις της στην «Άλκηστη» του Ευριπίδη ως θεραπαινίδα, στην «Αγριόπαπια» του Ίψεν ως Εδβίγη, στη «Λοκαντιέρα» του Κάρλο Γκολντόνι ως θεατρινούλα, εκ των οποίων η θεατρική αναγνώρισή της υπήρξε γενική τόσο εκ μέρους του κοινού όσο και των κριτικών του θεάτρου. Έκτοτε αποτέλεσε κύριο πρόσωπο της Νέας Σκηνής και από τον ρόλο «του κακόμοιρου» που υποδύθηκε στο έργο του Αλφόνς Ντωντέ «Αρλεζιάνα» (28 Ιουλίου 1902) άρχισε να μεσουρανεί στη θεατρική σκηνή.
Δικός της θίασος
Το 1906 δημιουργεί δικό της θίασο με τον Κ. Σαγιώρ, που διαλύθηκε σε λίγους μήνες λόγω αναχώρησής της στο Παρίσι. Με την επιστροφή της και μετά από μικρή συνεργασία με τον Σαγιώρ δημιουργεί αποκλειστικά δικό της θίασο. Μέχρι το 1932 η Κυβέλη ως θιασάρχης και πρωταγωνιστής ανέβασε πολλά έργα σημαντικών συγγραφέων Ελλήνων και ξένων μεταξύ των οποίων των Γρ. Ξενόπουλου, Σ. Σκίπη, Σπ. Μελά, Δ. Κορομηλά, Δ. Ταγκόπουλου, Πρίγκιπα Νικολάου, Θ. Συναδινού, Π. Χορν, Ι. Πολέμη, Δ. Μπόγρη, Αρ. Προβελέγγιου, Ν.Ι Λάσκαρη, Μ. Λιδωρίκη, Ίψεν, Ντ΄ Αννούτσιο, Μαίτερλιγκ, Γκόργκυ.
Μαρίκα Κοτοπούλη
Το 1932 και 1934 συνεργάσθηκε με την καθιερωμένη αντίπαλό της Μαρίκα Κοτοπούλη, ως καλλιτεχνική αντίδραση στη δημιουργία του Εθνικού Θεάτρου (που είχε ιδρύσει ο τότε Υπουργός Παιδείας και μετέπειτα σύζυγός της, Γεώργιος Παπανδρέου). Στη συνέχεια για οικογενειακούς λόγους αποσύρθηκε από τη σκηνή με μία μόνο έκτακτη εμφάνιση το 1942 σε παραστάσεις του έργου του Σ. Μελά «Πίσω στη Γη».
Τον Απρίλιο του 1943 διαφεύγει με καΐκι στη Μέση Ανατολή, ακολουθώντας το σύζυγό της Γεώργιο Παπανδρέου στον Λίβανο, στην Αίγυπτο και στην Ιταλία, για να γυρίσει μετά την απελευθέρωση στην Αθήνα το 1944. Με την επιστροφή της και από το καλοκαίρι του 1950 συνεργάζεται με τη Μαρίκα Κοτοπούλη στο έργο «Τα παιδιά του Εδουάρδου», ακολούθως με το Εθνικό Θέατρο στο έργο «Δάφνη Λορεόλα» και το 1952 ξαναεμφανίζεται με τη Μαρίκα Κοτοπούλη στο έργο του Ζαν Κοκτώ «Τρομεροί γονείς».
Κινηματογράφος
Κακός δρόμος (1933)
Αστέρω (1937), με την κόρη της, Αλίκη Θεοδωρίδου - Νορ.
Η άγνωστος (1954) Λίνα Φλεριανού. Παίζει με την κόρη της, Αλίκη Θεοδωρίδου-Νορ, και την εγγονή της, Κυβέλη Θεοχάρη.
Προσωπική ζωή
Η Κυβέλη παντρεύτηκε τρεις φορές: πρώτα τον μεγάλο ηθοποιό Μήτσο Μυράτ, με τον οποίο απέκτησε τον Αλέξανδρο και τη μετέπειτα γνωστή πρωταγωνίστρια Μιράντα Μυράτ, στη συνέχεια τον θεατρικό επιχειρηματία Κώστα Θεοδωρίδη, με τον οποίο απέκτησε την επίσης γνωστή πρωταγωνίστρια Αλίκη Νικολαΐδη - Θεοδωρίδη (σύζυγο του Πωλ Νορ - Νίκου Νικολαΐδη), και τέλος τον Γεώργιο Παπανδρέου (δεύτερη σύζυγος, με τον οποίο απέκτησε έναν ακόμη γιο τον Γιώργο), γιος του οποίου (από προηγούμενο γάμο) ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος υπήρξε και η μεγάλη της αδυναμία μέχρι το θάνατό της. Ως σύζυγος του Έλληνα Πρωθυπουργού αποτελούσε επί χρόνια το επίκεντρο της κοινωνικής ζωής στην Αθήνα.
Πολιτικές Προεκτάσεις
Η Κυβέλη μαζί με τη Μαρίκα Κοτοπούλη αποτέλεσαν για το θεατρόφιλο κοινό τα «ιερά τέρατα» του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου που δέσποζαν επί δεκαετίες. Οι πολιτικές πεποιθήσεις αυτών των ηθοποιών είχαν επηρεάσει και τη δημοτικότητά τους, ιδιαίτερα στη θερμή περίοδο του Εθνικού Διχασμού, κατά την οποία οι θεατρικές τους παραστάσεις αποτελούσαν πολιτικά γεγονότα. Οι βενιζελικοί έσπευδαν να χειροκροτούν την Κυβέλη και οι αντιβενιζελικοί τη Μαρίκα Κοτοπούλη. Οι θαυμαστές τους πολλές φορές προκαλούσαν επεισόδια, όταν συναντιόντουσαν μετά τις θεατρικές παραστάσεις στους αθηναϊκούς δρόμους.


Lamprini T.

Η Κυβέλη στην ΝΕΑ ΣΚΗΝΗ

     ΣΤΗ “ΝΕΑ ΣΚΗΝΗ” (1901-1905)

η Νέα Σκηνή

η Νέα Σκηνή, 1904

  https://kyveli.eu/%CE%BA%CF%85%CE%B2%CE%AD%CE%BB%CE%B7/%CE%B2%CE%B9%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1/%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CF%83%CE%BA%CE%B7%CE%BD%CE%AE-1901-1905/   

  

Ο εστέτ Κωνσταντίνος Χρηστομάνος (1867-1911) επέστρεψε στην Ελλάδα και ίδρυσε τη “Νέα Σκηνή” το 1901, εξέλιξη που προσδιόρισε καταλυτικά το θεατρικό στίγμα του αιώνα που χάραζε. Μια σειρά από μοιραίες ανατροπές της τύχης καθόρισαν την πορεία του παραμορφωμένου σωματικά από ένα ατύχημα κατά την παιδική ηλικία (είχε κύφωση), αλλά εξαιρετικά πολυμαθούς και καλλιεργημένου Χρηστομάνου. 

Από τα 21 του χρόνια ζούσε στην πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας των Αψβούργων Βιέννη, μια πόλη που αποτελούσε επίκεντρο πολιτικών ζυμώσεων και καλλιτεχνικών εξελίξεων, όσο λίγες ευρωπαϊκές, στο τέλος του 19ου αιώνα. Τρία χρόνια αργότερα ανέλαβε, ύστερα από πρόσκληση της αυτοκρατορικής αυλής, διδάσκαλος της ελληνικής γλώσσας, συνοδός και αναγνώστης της Αυτοκράτειρας Ελισάβετ, της περίφημης Σίσσυ, για δύο χρόνια (1891-1893). 

Ο αδικημένος από τη μοίρα κι ονειροπόλος νεαρός βρήκε στο πρόσωπο της θλιμμένης αυτοκράτειρας μια συγγενή ψυχή και παρά τη μεγάλη διαφορά ηλικίας τους -όταν γνωρίστηκαν εκείνη ήταν 54 ετών- ένιωσε μια ακατανίκητη έλξη προς εκείνη, που αποτυπώθηκε στο περίφημο «Βιβλίο της Αυτοκράτειρας Ελισάβετ» (ελληνικός τίτλος), το οποίο συνέγραψε μετά τη δολοφονία της (1898).

Το γεγονός αυτό, που συνέτριψε το Χρηστομάνο, σε συνδυασμό με τα «Φύλλα Ημερολογίου» (αρχικός τίτλος του βιβλίου) που δημοσιεύθηκαν σε εφημερίδα της Βιέννης, περιγράφοντας τις εντυπώσεις του από τα χρόνια που πέρασε κοντά στην αυτοκράτειρα και προκάλεσαν σκάνδαλο στην αυστριακή αυλή, ανάγκασαν το Χρηστομάνο να επιστρέψει οριστικά στην Ελλάδα. 

Διαπνεόμενος από το όραμα της λειτουργίας ενός θεάτρου συνόλου, κατά το πρότυπο του κινήματος των “Ελεύθερων Θεάτρων” που εξαπλωνόταν σε ολόκληρη την Ευρώπη, Ο Χρηστομάνος ίδρυσε τη “Νέα Σκηνή”, καθιερώνοντας καινοφανή ήθη στην νεοελληνική θεατρική πρακτική. Στις 27/02/1901 προσκάλεσε μια ομάδα συγγραφέων και λογίων στο «Θέατρο του Διονύσου» κάτω από την Ακρόπολη, όπου τους διάβασε το μανιφέστο της “Νέας Σκηνής”, καλώντας τους να συγγράψουν νέα ελληνικά έργα και να συμβάλουν στην αναγέννηση της “σκηνικής ποιήσεως και της δραματικής τέχνης εν Ελλάδι”. Η επιλογή του ρεπερτορίου της “Νέας Σκηνής” -στα πρώτα τουλάχιστον χρόνια λειτουργίας της- η διδασκαλία των ηθοποιών και η παροιμιώδης φροντίδα του Χρηστομάνου για την όψη των παραστάσεων, συνιστούσαν μία ενιαία αισθητική πρόταση που δεν είχε προηγούμενο και εισήγαγε για πρώτη φορά -έστω και πρόσκαιρα- την έννοια του σκηνοθέτη ως βασικού συντελεστή της παράστασης στην Ελλάδα.

 Μέσα σ’ αυτό το κλίμα κοσμογονικών για το ελληνικό θέατρο αλλαγών έλαβε το πρώτο της βάπτισμα στη σκηνή η Κυβέλη, σε ηλικία 13 ετών, σε μια έκτακτη, προδρομική, παράσταση, το Σεπτέμβριο του 1901. Υποδύθηκε την Ιουλιέτα στη σκηνή του μπαλκονιού από το Ρωμαίο και Ιουλιέτα του Σαίξπηρ. Ο τριαντατετράχρονος ιδρυτής της “Νέας Σκηνής” στάθηκε για την Κυβέλη ο Πυγμαλίωνάς της.

 Για έναν γνήσιο εκπρόσωπο του αισθητισμού, όπως ο Χρηστομάνος, η νεαρή ηθοποιός αποτελούσε την ενσάρκωση του ιδανικού του της Ομορφιάς, τη Μούσα του: “[…] Το πλάσμα μου αυτό, το περισσότερο ιδικόν μου πάρα εάν ήτο κόρη μου, αφού έκαμεν ιδικά του και την φωνήν μου, και τας κινήσεις και τον εσωτερικόν ρυθμόν της υποστάσεώς μου […]”, έγραφε σε μεταγενέστερη επιστολή του. 

Στα τέσσερα χρόνια που άντεξε η “Νέα Σκηνή”, η Κυβέλη αναδείχθηκε στην λαμπερότερη πρωταγωνίστρια της. Διακρίθηκε σε δραματικούς και κωμικούς ρόλους αρχικά ξένων και στην πλειονότητα πρωτοπαιζόμενων έργων του Ίψεν, Γκολντόνι, Τολστόι, Μαίτερλιγκ, Τσέχωφ, Μπριέ, Κοπέ, Ντωντέ, Κουρτελίν κ.ά.

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΓΑΜΟΣ

https://kyveli.eu/%CE%BA%CF%85%CE%B2%CE%AD%CE%BB%CE%B7/%CE%B2%CE%B9%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1/%CE%BF-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%AC%CE%BC%CE%BF%CF%82-1903-1906/

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΓΑΜΟΣ (1903-1906)

Ρωμαίος στην πρώτη εμφάνιση της Κυβέλης στη σκηνή ήταν ο επίσης “μύστης” Μήτσος Μυράτ, ο οποίος θα γίνει και ο πρώτος της σύζυγος. Ο νεαρός Σμυρνιός ηθοποιός ο οποίος είχε μόλις επιστρέψει από σπουδές στο Παρίσι, εντυπωσιάστηκε από την ομορφιά της αλλά και από τα καλλιτεχνικά της επιτεύγματα, την πολιόρκησε και την έπεισε να παντρευτούν.

Η Κυβέλη ήταν μόλις 15 ετών. Ο γάμος τους δεν κράτησε παρά μόνο τρία χρόνια, από το 1903 έως το 1906, ωστόσο πρόλαβαν να αποκτήσουν δύο παιδιά, γεννημένα την ίδια χρονιά (1905), τον Αλέξανδρο και την ηθοποιό Μιράντα. Παραδόξως, η Κυβέλη, δεν αγάπησε ποτέ πραγματικά τον Μυράτ. “Είστε τα παιδιά και τα εγγόνια του άντρα που μισούσα”, ομολογούσε αργότερα στις εγγονές της.

Lamprini T.

Η ΚΥΒΕΛΗ ΘΙΑΣΑΡΧΗΣ

https://kyveli.eu/%CE%BA%CF%85%CE%B2%CE%AD%CE%BB%CE%B7/%CE%B2%CE%B9%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1/%CE%B7-%CE%BA%CF%85%CE%B2%CE%AD%CE%BB%CE%B7-%CE%B8%CE%B9%CE%B1%CF%83%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B7%CF%82-1907-1932/

Η ΚΥΒΕΛΗ ΘΙΑΣΑΡΧΗΣ (1907-1932)

Μετά την επιστροφή της από το Παρίσι, το καλοκαίρι του 1907, η Κυβέλη επανεμφανίζεται στο θέατρο με την Κοκκινότριχα του Ζυλ Ρενάρ, τον πρώτο αγορίστικο ρόλο στον οποίο διέπρεψε. Αυτή τη θερινή σεζόν θα σχηματίσει υπό τη διεύθυνση του Θεοδωρίδη τον πρώτο δικό της θίασο, με τον οποίο θα παρουσιάσει -ανάμεσα σε κωμωδίες, φάρσες και μπουλβάρ- τη Νόρα του Ίψεν (02/10/1907), έργο που πήρε σταθερή θέση στο ρεπερτόριο της με Ρανκ το Νίκο Παπαγεωργίου. Τα περισσότερα έργα που ανέβασε ήτανε έξυπνα, διασκεδαστικά σκηνικά παιχνίδια, όπου κυριαρχούσε η συμβατική αστική ηθική, οι συζυγικές απιστίες και η κομψότητα του διαλόγου. Έτσι, τα γαλλικά συγγραφικά δίδυμα του μπουλβάρ (Ντε Φλερ και Καγιαβέ, Γκαβώ και Μπερ, Βεμπέρ και Εννεκέν, Μπισσόν και Τραριέ κ.ά.) τροφοδότησαν για πολλά χρόνια το θίασο. Η Κυβέλη ειδικεύτηκε σε ρόλους μικρών κοριτσιών, που έγραφαν για αυτήν ο Ξενόπουλος, Ο Χορν και ο Μελάς, ερμηνεύοντας μια ευρεία συναισθηματική γκάμα: στην Μονάκριβη ήταν η μικρή χαϊδεμένη αστή που ο έρωτας την ξυπνά από το μακάριο παιδικό της ύπνο, στην Φωτεινή Σάντρη, η περήφανη αρχοντοπούλα που πεθαίνει για τον έρωτα της, ενώ στον Πειρασμό, το αγράμματο φτωχό θηλυκό που πασχίζει να επιβιώσει σε έναν κόσμο διεφθαρμένων αστών.

Από το 1911 η Κυβέλη συνεργάζεται με το Θωμά Οικονόμου, συνεργασία η οποία θα της δώσει την ευκαιρία να ανεβάσει ποιοτικά έργα ρεπερτορίου στις φιλολογικές βραδιές που καθιέρωσε στο θίασό της. Ανεβάζει κυρίως Ίψεν, επαναλαμβάνοντας τη Νόρα και την Αγριόπαπια, η οποία μάλιστα σημείωσε το 1915 και εισπρακτική επιτυχία. Κατά τη δεκαετία του ’10 ο θίασος της Κυβέλης παγιώνει τις επιλογές ρεπερτορίου του. Βασικοί άξονες το μπουλβάρ, η φάρσα και το νεοελληνικό έργο. Επιπλέον, το δραματολόγιο διανθίζεται με έργα συγγραφέων όπως οι Πιραντέλλο, τον οποίον πρωτοπαρουσιάζει στην Ελλάδα το 1914 (Η Μέγγενη), Τολστόι (Ανάσταση, 1911), Σνίτσλερ (Κοντέσσα Μήτση και Εύθυμοι Σύζυγοι, 1912), Σούντερμαν, Χάουπτμαν (Έλγα, 1913), Ουάιλντ (Φλωρεντινή Τραγωδία, 1912, Η Εικόνα του Δόριαν Γκρέι, 1916, Ο Ιδανικός Σύζυγος, 1917) και Στρίντμπεργκ (τα μονόπρακτα Μητρική Στοργή και Η πιο Δυνατή, 1917).

Αναμφισβήτητοι κυρίαρχοι παραμένουν βέβαια οι Βεμπέρ, Κρουασέ, Καβιαβέ, Λαβεντάν, Μπατάιγ, Μπερ, Μπερνστάιν, Μπισσόν, Η Άγνωστος του οποίου θα αποτελέσει μεγάλη επιτυχία της την οποία θα μεταφέρει αργότερα και στον κινηματογράφο το 1954, Ντε Φλερ, Μπράκο και Νικοντέμι. Όταν έπαιξε το Κουρέλι του ξεχασμένου σήμερα Ιταλού συγγραφέα (1915), όλη η Αθήνα μιλούσε για την υπόκρισή της.

Lamprini T.

https://kyveli.eu/%CE%BA%CF%85%CE%B2%CE%AD%CE%BB%CE%B7/%CE%B2%CE%B9%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1/%CE%B8%CE%B5%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B4%CF%85%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CF%85%CE%B2%CE%AD%CE%BB%CE%B7-%CE%BA%CE%BF%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7/

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΔΥΑΡΧΙΑ: ΚΥΒΕΛΗ – ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ

Η καλλιτεχνική δραστηριότητα της Κυβέλης δεν μπορεί να αποτιμηθεί στην ολότητά της αν δεν ειδωθεί υπό το πρίσμα του ανταγωνισμού της με το έτερο μεγάλο υποκριτικό μέγεθος της εποχής, τη Μαρίκα Κοτοπούλη.

Σχεδόν συνομήλικες, αναδύθηκαν και οι δύο νεότατες ως ισχυρά ταλέντα από τους κόλπους του “Βασιλικού Θεάτρου” η Κοτοπούλη καί της “Νέας Σκηνής” η Κυβέλη, ακολουθώντας παράλληλες πορείες μετά τη διάλυση των δυο σχημάτων. Μέχρι και την ίδρυση του “Εθνικού Θεάτρου”, το 1932, οι θεατρικές εξελίξεις προσδιορίζονται από την παγίωση της βεντετοκρατίας των δύο επιγόνων, ο ανταγωνισμός των οποίων θα φτάσει σε ορισμένες περιόδους στα όρια ανοικτού θεατρικού εμφυλίου, βοηθούντος και του γεγονότος ότι οι δυο πρωταγωνίστριες και θιασάρχισσες ηταν στρατευμένες σε αντίπαλες πολιτικές παρατάξεις.

Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους δύο θιάσους για τις μεγάλες επιτυχίες του γαλλικού μπουλβάρ ή της ιταλικής σκηνής ήταν ανελέητος, καθώς ήταν αναγκασμένοι να ανεβάζουν ένα με δύο καινούργια έργα την εβδομάδα. Χαρακτηριστικά, ο Σπύρος Μελάς αναφέρει ότι μέχρι και ελληνικό αντιτορπιλικό επιστρατεύτηκε για ένα από τα έργα του Ντάριο Νικοντέμι που παιζόταν στη Ρώμη.

Έτσι, ήδη από το καλοκαίρι του 1911 έχουμε παράλληλες πρεμιέρες. Ενδεικτικά, οι δύο θίασοι ανεβάζουν ταυτοχρόνως την κωμωδία των Εννεκέν και Ναγιάκ Ο Μπεμπές, ενώ το ίδιο συμβαίνει με την Νανά του Ζολά ένα χρόνο αργότερα στις 08/05/12, αλλά και με την Κυρία με τις Καμέλιες, που κάνει πρεμιέρα από τους δύο θιάσους με διαφορά δύο μόλις ημερών (Κυβέλη 28/05/1912 και Μαρίκα 31/05/1912).

Αλλά καί οι Έλληνες θεατρικοί συγγραφείς βρέθηκαν στο στόχαστρο των δύο πρωταγωνιστριών. Ο θρίαμβος της Φωτεινής Σάντρη του Ξενόπουλου από την Κυβέλη, πυροδότησε έναν πραγματικό αγώνα δρόμου για την παραγγελία νέων ελληνικών έργων με επίκεντρο αρχικά τους Γρηγόρη Ξενόπουλο και Σπύρο Μελά.

Lamprini T.